Allemaal activist

“Ik ben vegan”, zegt een meisje tegen haar vriendin terwijl ze het restaurant binnenlopen waar ik een kant-en-klare hap afhaal, “ik eet alleen nog wel vis.” Ik rol met m’n ogen en reik in mijn jaszak. Allergisch als ik ben voor mensen die ‘vegan’ in plaats van ‘veganistisch’ zeggen en voor mensen die principieel doen over dingen waar ze weinig vanaf lijken te weten, voel ik heel sterk de behoefte mijn ergernis te delen met een vriendin die hier net zo slecht tegen kan. “Hypocriet viswijf”, appt ze terug. Ik grinnik, besluit dat dit meisje en ik onmogelijk van dezelfde dingen kunnen houden en dat deze toch wel overdreven hippe ‘vegan’ afhaal dus inderdaad niks voor mij is, en ga door met m’n leven.

Dat is totdat ik een interview lees met Tobias Leenaert, de Vlaamse auteur van het boek How to Create a Vegan World, a Pragmatic Approach. Hij zegt het jammer te vinden dat veel mede-veganisten er op al te draconische wijze op toezien dat andere veganisten zich wel aan de zelfopgelegde regels van het veganisme houden. Doe je het niet goed, dan hoor je er niet bij

Verschenen in Marie Claire, september 2018