Authors

#mijnborsten

#mijnborsten

Vraag me niet wanneer ik voor het eerst ongesteld werd of hoe ik de komst van m’n schaamhaar heb ervaren. Ik zou het echt niet meer weten. Okselhaar heeft er voor mijn gevoel m’n hele leven al gezeten. Van m’n beenhaar wéét ik dat het er vrijwel m’n hele leven al zit – de prijs die je betaalt voor een dikke bos haar en twee mooie, volle wenkbrauwen. Van de komst van m’n borsten ben ik me daarentegen pijnlijk bewust geweest. Bewust pijnlijk ook, zo je wil: in de rij bij de supermarkt botste m’n moeder bij het uitpak- ken van de kar tegen me aan en merkte ik opeens dat m’n borst als één grote blauwe plek aanvoelde. Kort daarop zat ik tijdens een potje blikkietrap met een iets jonger buurjongetje verstopt, toen hij zei: «Mijn mama zegt dat jij borstjes krijgt». Die- zelfde maand kreeg ik m’n eerste beha. Als oudste van drie dochters geen fantastische ervaring: met het hele gezin liepen we door de V&D toen m’n moeder opeens zei: «Kom Channa, je hebt een beha nodig». M’n zusjes, vader en ikzelf stonden er schaapachtig bij, terwijl ze tevreden knikte bij een donkerblauw exemplaar met kleine kussentjes.

Verschenen in Marie Claire, maart 2019.

Wat we kunnen leren van Alexandria Ocasio-Cortez

Wat we kunnen leren van Alexandria Ocasio-Cortez

Sextremen

Sextremen