Afvalvrij maar niet minder kopen: zo wil Nederland circulair worden

Regelmatig hang ik weifelend boven de prullenbak. Drinkkarton hoort bij het plastic, toch? Wat te doen met die envelop met dat plastic doorkijkje? De pindakaaspot, moet ik die – met kostbaar water – afwassen? En is het eigenlijk erg dat die enorme doos die ik zojuist in de papierbak heb gevouwen vol plakband zit? Drop je je vuilnis op hoop van zegen in een ondergrondse vuilnisbak naar keuze, dan is het nog maar de vraag of er van dat hele recyclen daadwerkelijk iets terechtkomt. Van het plastic dat gescheiden wordt ingezameld, wordt bijvoorbeeld 17 procent gewoon verbrand. In totaal belandt zelfs 52,5 procent van al het plastic dat we in Nederland gebruiken op de brandstapel.

Die enorme plasticberg is een van de obstakels op weg naar een circulaire economie, oftewel een economie zonder afval. De ambitie die de overheid zich in 2016 stelde: in 2050 is Nederland volledig circulair. In 2030 moeten we halverwege zijn en op dit moment zitten we op 24,5 procent, stelt de non-profitorganisatie Circle Economy in het onlangs verschenen The Circularity Gap Report.

Het klinkt allemaal mooi, maar wat moeten we ons nu precies bij zo’n circulaire economie voorstellen? De Sociaal Economische Raad (SER) hanteert de volgende definitie: ‘[Een circulaire economie] gaat binnen ecologische randvoorwaarden efficiënt en maatschappelijk verantwoord om met producten, materialen en hulpbronnen, zodat ook toekomstige generaties toegang tot materiële welvaart behouden.’ Klinkt nog een beetje cryptisch. Daarom op een rijtje: de belangrijkste duurzaamheidsissues die in de circulaire plannen van het kabinet wel én niet worden getackeld.

Verschenen op OneWorld, 15 juli 2020. Lees hier het hele artikel.